Fobie 

Nazwa fobia pochodzi z języka greckiego i oznacza lęk, strach. W tej kategorii rozpoznajemy agorafobię, fobie specyficzne i fobię społeczną. 

Agorafobia - jest lękiem przed tłumem, otwartymi lub nieznanymi przestrzeniami. Pojawia się w miejscach, z których ucieczka byłaby utrudniona. Lękowi mogą towarzyszyć ataki paniki, które pojawiają się podczas wizyt w lękotwórczych miejscach. W efekcie osoba unika wychodzenia z domu (zwłaszcza samodzielnie).

Fobia specyficzna - jak sama nazwa wskazuje, fobie specyficzne dotyczą lęku przed konkretnym przedmiotem/zjawiskiem. Najczęściej przedrostek przed częścią "fobia" podpowiada, przed czym osoba będzie odczuwała lęk, np.: aráchni - pająk + fobia - lęk = arachnofobia - lęk przed pająkami. 

Czynnik wywołujący lęk jest zewnętrzny i obiektywnie nie jest uznawany za niebezpieczny. 

W tej grupie możemy rozpoznać najczęściej lęk przed zwierzętami, środowiskiem naturalnym (ciemnością, wysokością), sytuacjami życia codziennego (lataniem, małymi przestrzeniami) czy stanem zdrowia (zastrzykami, krwią). 

Fobia społeczna - jest to obawa przed byciem w centrum uwagi lub przed zachowaniem się publicznie w sposób kompromitujący / kłopotliwy (np. przed zwymiotowaniem w autobusie, poceniem się podczas przemówienia). Osoby cierpiące na fobię społeczną najczęściej unikają czynności lub miejsc, które mogłyby wywołać ich lęk, często izolując się lub silnie ograniczając swoje życie.  

Lęk uogólniony

Jest to tzw. lęk wolnopłynący. Nie dotyczy on żadnej konkretnej sytuacji czy obiektu, jest raczej ciągłym poczuciem niepokoju i napięcia. Lęk uogólniony często wiąże się z nadmiernym zamartwianiem się lub projektowaniem czarnych scenariuszy. Lękowi uogólnionemu mogą towarzyszyć problemy z zasypianiem z powodu natłoku myśli, zmartwień.

Lęk paniczny - tzw. ataki paniki

Jest to silne uderzenie lęku, bez związku z określoną sytuacją lub przedmiotem, które trwa maksymalnie kilka minut. Podczas ataku paniki można zaobserwować silne objawy wzbudzenia autonomicznego (np. szybsze bicie serca, pocenie się, drżenie), zawroty głowy, trudności w oddychaniu, lęk przed nagłą śmiercią. 

Żeby zdiagnozować lęk paniczny, w ciągu miesiąca musi nastąpić co najmniej kilka napadów lęku. 

Jeśli doświadczasz silnych objawów lęku takich jak 
m.in.: ciągły niepokój, obawa przed konkretną sytuacją 
lub obiektem, napady panicznego lęku lub czujesz, że
lęk utrudnia Ci codzienne funkcjonowanie, zgłoś się
po pomoc.