Szanowny czytelniku
Ta strona korzysta z ciasteczek, aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.
Najczęściej rozpoznawanym zaburzeniem nastroju jest depresja. Dotyka ona ok. 350 milionów ludzi na świecie i 1,5 miliona w Polsce. Więcej o depresji możesz przeczytać tutaj.
Wśród zaburzeń nastroju poza depresją można rozpoznać również zaburzenia takie jak:
Mania
Mania jest stanem nadmiernie podwyższonego nastroju. Wielu pacjentów (ok. 80%) doświadcza również dużej drażliwości. Najczęstszymi objawami manii są:
Mogą, ale nie muszą, jej towarzyszyć objawy psychotyczne (np. urojenia czy omamy).
Choroba afektywna dwubiegunowa (ChAD)
ChAD charakteryzuje się występowaniem na przemian epizodów depresji i manii (lub hipomanii). Osoba doświadcza dużej chwiejności nastroju.
Epizod depresyjny - charakteryzuje się obniżeniem nastroju, utratą motywacji i chęci, uczuciem zmęczenia. Osobie trudno jest się skoncentrować, zebrać myśli, zapamiętywać. Może zacząć mieć myśli samobójcze lub rezygnacyjne.
Epizod manii lub hispomanii - charakteryzuje się dużym pobudzeniem, otwartością, poczuciem euforii. Spada zapotrzebowanie na sen i odpoczynek, osoba staje się gadatliwa a czasem wręcz drażliwa. Podejmuje impulsywne decyzje, wchodzi w ryzykowne zachowania i sytuacje. Niestety najczęściej pozbawiona jest wtedy krytycyzmu i uważa swój stan za dobry, pozytywny i chciany. Nie widzi zagrożeń. W hipomanii objawy są podobne, mają jednak dużo mniejsze nasilenie.
Epizod mieszany - jest to epizod depresji i manii na raz. Osoba może odczuwać jednocześnie duże pobudzenie i brak sensu życia. Może mieć gonitwę myśli i wiele pomysłów, nie mogąc w tym czasie wstać z łóżka.
Wśród zaburzeń nastroju można również rozpoznać cyklotymię i dystymię. Cyklotymia jest zaburzeniem podobnym do ChAD, występują w niej naprzemienne nastroje, objawy nie są jednak tak silne, żeby móc zdiagnozować ChAD. Dystymia jest często nazywana małą depresją - jest to stan, który nie spełnia kryteriów depresji ze względu na siłę objawów, jednak charakteryzuje się długim i ciągłym poczuciem obniżonego nastroju wraz z problemami z koncentracją, poczuciem beznadziei, myśleniem depresyjnym. Stan ten musi trwać co najmniej dwa lata, żeby móc zdiagnozować dystymię.